ไม่มีอะไรจะทำร้ายจิตใจคนเราได้นอกจาก "การกระทำ" และ "คำพูด"
บางครั้งเราตั้งใจทำดี แต่มันคงยังดีไม่พอ..
บางครั้งเราทุ่มเท พยายาม ใส่ใจ แต่มันก็ยังไม่ถึงที่สุด..
จะมีใครสักกี่คนที่รู้ว่าเราทำอะไรบ้าง หรือบางทีอาจไม่มีใครรู้เลย..
เหนื่อยนะ..ท้อนะ..แต่เมื่อลมหายใจยังมี มันก็คงต้องสู้ต่อไป..
ฉันไม่ได้มีกระจกทวิภพที่จะสามารถกลับไปแก้ไขอะไรในอดีตได้..
แต่ถ้า่จะมีใครคิดว่าที่ผ่านมามันยังไม่ดีพอ..ฉันคงพูดได้แค่ว่าเสียใจ..
คุณอาจจะทำอะไรได้ดีกว่าฉันหลายอย่าง..ฉันคงไม่เถียง
คุณอาจจะมีอะไรที่่เพียบพร้อมและเกื้อหนุนคุณหลายอย่าง..ฉันคงไม่สู้
แต่คุณช่วยมองดู "การกระทำ" และ "คำพูด" ของคุณว่ามันเหมาะสมหรือไม่
ทำไมไม่มองในสิ่งที่คุณทำไม่ได้..แต่มีคนอื่นที่ทำได้..
คุณมีความดี ความเก่ง และอยู่เหนือคนอื่น..คุณจึงคิดว่าคุณจะทำหรือพูดอะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ?
สำหรับคนที่อยู่ระดับล่างกว่า พวกเขาก็มีหัวใจ มีความรู้สึก..
สิ่งที่คุณทำและพูดมันบั่นทอนจิตใจคนอื่นจนป่นปี้..
เหมือนคุณเอาค้อนมาตอกตะปูไว้ที่ใจคนอื่น..
แล้ววันหนึ่งคุณคิดว่ามันผิด..คุณก็มาถอนตะปูนั้นออกไป..
แต่คุณจะรู้หรือสังเกตบ้างไหมว่ารอยตอกของตะปูมันยังอยู่..อย่างที่ไม่อาจแก้ไขได้
มันคงไม่มีทางลืม..เจ็บก็จำ..ถึงทำก็ไม่ได้ดี..เป็นแค่ธุลีที่โรยในสายธาร..
ร้องไห้ดั่งสายฝนก็ไม่อาจชำระความโศกเศร้าในใจ..
ได้แค่ทิ้งคำลงท้ายไว้ว่า "เจ็บเหลือเกิน"
อ่านแล้ว น้ำตาไหลออกมาเองเลย โดนสุดๆ
ตอบลบ