คนเคยรัก

สุดสายตา มองไป ใจปวดร้าว

ท้องฟ้าเหงา ทะเลไร้ เสียงคลื่นสาด

น้ำแน่นิ่ง ต้นไม้หยุด ดุจถึงฆาต

หมดสวาท ในรูปรส ชดใช้กรรม

เพราะเมื่อก่อน เคยมีใคร สักคนหนึ่ง

รำพันถึง ชีวิต คิดเพ้อฝัน

ใครคนหนึ่ง ก็คือ เธอคนนั้น

ผู้เติมฝัน ให้ฉัน หวั่นไหวเอน

เธอสอนฉัน ให้รู้จัก ความอ่อนไหว

เธอสอนให้ มีความคิด ประสิทธิ์สาน

เธอนำพา ชีวิต ให้เบิกบาน

และอาจหาญ ดิ้นรน สู้ทนไป

เธอเคียงข้าง ยามฉัน ไร้ที่พึ่ง

คาดไม่ถึง จะมีเธอ อยู่เคียงใกล้

เธอเปรียบดั่ง ต้นไม้ คอยผลิใบ

เป็นที่หลบ พ้นภัย พวกคนพาล

เธอปลอบโยน โอนอ่อน เมื่อร้อนหนัก

เธอปักหลัก รักนี้ มีให้ฉัน

เธอห่วงใย รักใคร่ มีให้กัน

เธอ และ ฉัน สานสัมพันธ์ เมื่อวันวาน

เธอหยิบยื่น โอกาส ที่มีค่า

เธอมองหา สิ่งที่ดี มีให้ฉัน

เธอเคยเห็น ฉันมีค่า และสำคัญ

ฉันจึงผูก สัมพันธ์ กับเธอมา

เพราะเธอคือ ความรัก ที่ยิ่งใหญ่

เพราะเธอคือ ลมหายใจ ที่มีค่า

เพราะเธอคือ ดวงใจ และดวงตา

เพราะเธอคือ มาลา แห่งความดี

เพราะเธอคือ ส่วนหนึ่งของชีวิต

เพราะเธอคือ ความคิด ที่ติดฝัน

เพราะเธอคือ ความคิดถึง ผูกสัมพันธ์

เพราะเธอคือ รักมั่น ที่ฉันมี

เพราะความดี ของเธอ ที่เปลี่ยนฉัน

เพราะความฝัน ของเธอ ที่เติมสี

เพราะความรัก ของเธอ ที่ยอมพลี

เพราะไออุ่น ที่เธอมี ชั่วนิรันดร์

ฉันจึงยอม มอบใจ มิแหนงหน่าย

เพราะรักง่าย ใจซื่อ ไม่ดื้อรั้น

เชื่อใจเธอ ทุกอย่าง ที่รำพัน

ยอมทิ้งฝัน ผันแปร ไม่แคร์ใคร

ทุกๆอย่าง มีให้เธอ ได้เสมอ

พร้อมบำเรอ ความรัก เอาใจใส่

มีให้เธอ ไม่เผื่อแผ่ แก่ใครใคร

หมดหัวใจ ฝากเอาไว้ ให้แค่เธอ

ยอมลำบาก ตรากตำ ทำทุกอย่าง

เพื่อพิสูจน์ หนทาง แห่งรักแท้

ยอมอดทน อดกลั้น เพื่อเปลี่ยนแปลง

จนสิ้นแสง แห่งรัก จากใจเธอ

จากมาลา แห่งความดี เป็นผีบ้า

เป็นหมาป่า ดุดัน ประชันเฉือน

เพราะเหตุใด หัวใจเธอ จึงฟั่นเฟื่อน

มาเชือดเฉือน ความรัก ที่ฉันมี

วันเวลา เปลี่ยนคน เปลี่ยนนิสัย

วันเดือนปี เปลี่ยนใจ ไปจนสิ้น

หรือเพราะรัก ที่จอมปลอม จนชาชิน

หรือเพราะสิ้น คุณค่า หมดเยื่อใย

หรือเจอคน หน้าใหม่ จึงบ่ายหนี

หรือฉันมัน ไม่ดี บอกได้ไหม

หรือฉันมัน งี่เง่า เกินกว่าใคร

หรือฉันมัน ง่ายไป ช่วยบอกที

มาบัดนี้ คุณค่า ฉันมันหมด

เธอไม่จด ไม่จำ ทำเหมือนง่าย

คนแสนดี ของฉัน มันเปลี่ยนลาย

จึงตัดสาย สัมพันธ์ ที่ผูกมา

มาทิ้งคน เคยสนิท คิดไม่ซื่อ

มาลืมชื่อ คนเคยพบ เพียงเพื่อผ่าน

มาเปลี่ยนรัก ที่ฉันมี มาแสนนาน

มาโปรดปราน คนอื่น ชื่นหัวใจ

ฉันเพิ่งรู้ ที่ผ่านมา แค่เสแสร้ง

หรือแค่แกล้ง ทำดี ดูมีค่า

หรือเธอชอบ ของใหม่ ที่แปลกตา

หรือฉันโง่ ฉันบ้า จึงอยากลอง

มันหมดแล้ว ความรู้สึก ที่ตรึงจิต

ดั่งยาพิษ ที่ถูกถอน ยังซ่อนอยู่

แม้จะเกลียด แต่ก็รัก ยังรอดู

ยังยืนอยู่ ที่เดิม ไม่จากไป

เธอจะอยู่ แสนไกล เท่าไหร่นั้น

ไม่สำคัญ เพราะฉัน ยังคิดถึง

ทุกนาที ฉันยังเฝ้า เจ้ารำพึง

ยังหยั่งถึง ความรัก ที่หักไป

ท้องทะเล มันบอก ให้พอที

ท้องฟ้านี้ มันบอก หยุดได้ไหม

ต้นไม้นั้น มันบอก ให้ห้ามใจ

นกที่บิน ผ่านไป มันร้องเตือน

อาลัยรัก ที่หักพัง กับสายฝน

ที่ผ่านมา ยอมทน ผ่านลมหนาว

ดั่งอยู่เหว หลังจาก หล่นจากดาว

ความปวดร้าว ว่างเปล่า ก้าวมาเยือน

พอเถอะรัก ครั้งนี้ ขอให้สิ้น

จงหมดกลิ่น ความหวาน และขมขื่น

จงหมดความ ปรารถนา จะยอมคืน

และยอมฝืน เดินจาก ไปด้วยดี

ขอให้เรา เป็นดั่ง ความฝันร้าย

ขอให้ฉัน ลืมเธอง่าย เหมือนตอนรัก

ขอให้หมด ผลบุญ พบประจักษ์

ขอฝากกลอน คนเคยรัก สาส์นแด่เธอ...